Hoppa yfir valmynd
7. júní 2002 Dómsmálaráðuneytið

Matsnefnd eignarnámsbóta, úrskurður 7. júní 2002

Föstudaginn 7. júní 2002 var í Matsnefnd eignarnámsbóta tekið fyrir matsmálið nr. 3/2001

Bolungarvíkurkaupstaður

gegn

Sigurgeiri Jóhannssyni

og

Guðlaugu Elíasdóttur

og kveðinn upp svohljóðandi

ú r s k u r ð u r :

I. Skipan Matsnefndar eignarnámsbóta:

Matsnefnd eignarnámsbóta í máli þessu skipa þeir Helgi Jóhannesson hrl., formaður, Vífill Oddsson, verkfræðingur og Karl Axelsson hrl., en formaður kvaddi þá tvo síðastnefndu til starfans með vísan til 2. mgr. 2. gr. laga nr. 11/1973 um framkvæmd eignarnáms.

II. Matsbeiðni, aðilar og andlag eignarnáms:

Með matsbeiðni dags. 14. desember 2001 sem lögð var fram í Matsnefnd eignarnámsbóta þann 7. janúar 2002 fór Bolungarvíkurkaupstaður (eignarnemi) þess á leit við matsnefndina að hún mæti hæfilegar bætur vegna eignarnáms á fasteigninni Dísarlandi 14, Bolungarvík, sem er í eigu Sigurgeirs Jóhannssonar, kt. 060851-4259 og Guðlaugar Elíasdóttur, kt. 011254-2689, Dísarlandi 14, Bolungarvík (eignarnámsþolar). Hin eignarnumda eign er íbúðarhús ásamt lóðarréttindum.

Tilefni eignarnámsins er að ákveðið hefur verið að byggja snjóflóðavarnargarð ofan byggðarinnar í Bolungarvík. Vegna þeirrar framkvæmdar er þörf á að húsið að Dísarlandi 14 verði fjarlægt þar sem hinn fyrirhugaði varnargarður mun rísa þar sem húsið nú stendur. Lagaheimild fyrir eignarnáminu er að finna í 4. mgr. 11. gr. laga nr. 49/1997 um varnir gegn snjóflóðum og skriðuföllum.

III. Málsmeðferð:

Mál þetta var fyrst tekið fyrir hjá Matsnefnd eignarnámsbóta mánudaginn 7. janúar 2002. Af hálfu eignarnema var lögð fram matsbeiðni ásamt fleiri gögnum og var málinu að því búnu frestað til vettvangsgöngu.

Föstudaginn 18. apríl 2002 var málið tekið fyrir. Gengið var á vettvang og aðstæður skoðaðar. Málinu var að því búnu frestað til framlagningar greinargerðar af hálfu eignarnema til 3. maí 2002.

Föstudaginn 3. maí 2002 var málið tekið fyrir. Eignarnemi lagði fram greinargerð og önnur gögn og var málinu að því búnu frestað til framlagningar greinargerðar og annarra gagna af hálfu eignarnámsþola til 17. maí 2002.

Föstudaginn 17. maí 2002 var málið tekið fyrir. Eignarnámsþolar lögðu fram greinargerð og önnur gögn og var málinu að því búnu frestað til munnlegs flutnings.

Miðvikudaginn 22. maí 2002 var málið tekið fyrir. Sættir voru reyndar án árangurs og var málið að því búnu flutt munnlega fyrir matsnefndinni og tekið til úrskurðar að því loknu.

IV. Sjónarmið eignarnema:

Af hálfu eignarnema er þess krafist að bætur fyrir hina eignarnumdu eign skuli miðaðar við staðgreiðslumarkaðsverð hennar. Vísar eignarnemi í þessu sambandi til 14. gr. laga nr. 49/1997.

Eignarnemi segir að gerð hafi verið tillaga til ofanflóðasjóðs sbr. 11. gr. laga nr. 49/1997 um uppkaup á eignum vegna byggingar snjóflóðavarnargarðs ofan byggðar í Bolungarvík. Í framhaldi af því hafi þeir Tryggvi Guðmundsson hdl. og Gunnar Torfason, ráðgjafaverkfræðingur, verið skipaðir til að meta vermæti fasteignarinnar að Dísarlandi 14, í samræmið við 14. gr. framangreindra laga, sbr. 1. og 2. mgr. 6. gr. reglug. nr. 637/1997. Matsgerðin lá fyrir í apríl 2001 og var eignarnámsþolum gefinn kostur á að koma með athugasemdir við hana. Athugasemdir bárust frá lögmanni eignarnámsþola er vildi að miðað yrði við endurstofnsverð en ekki staðgreiðslumarkaðsverð. Eignarnemi kveðst ekki hafa fallist á þessi sjónarmið og telur sér einungis skylt að greiða staðgreiðslumarkaðsverð fyrir eignina sem sé kr. 13.800.000.- skv. framangreindri matsgerð. Í framhaldi af matsgerðinni freistaði eignarnemi þess að ná sáttum við eignarnámsþola um kaup á eigninni á grundvelli matsins, en án árangurs. Þegar þetta varð ljóst tók eignarnemi ákvörðun um að taka eignina eignarnámi með heimild í 4. mgr. 11. gr. laga nr. 49/1997.

Eignarnemi kveður ágreining um verðmatið standa um grundvöll verðviðmiðunarinnar. Eignarnemi vilji miða við staðgreiðslumarkaðsverð eignarinnar. Eignarnámsþolar vilji aftur á móti ekki sætta sig við þessa viðmiðun, heldur telji að miða eigi við enduröflunarverð eignarinnar. Eignarnemi bendir á að í 1. mgr. 14. gr. laga nr. 49/1997 um varnir gegn snjóflóðum og skriðuföllum segi að í þeim tilvikum sem ofanflóðasjóður taki þátt í kostnaði við uppkaup eða eignarnám fasteigna skuli greiðsla úr sjóðnum miðast við staðgreiðslumarkaðsverð sambærilegra eigna í sveitarfélaginu utan hættusvæða. Eignarnemi telur að með þessu sérákvæði um fjárhæð bótanna sem fram komi í framangreindum lögum og einnig í reglugerð nr. 637/1997 séu þær skyldur lagðar á Matsnefnd eignarnámsbóta að meta verðmæti hinnar eignarnumdu eignar miðað við þessa viðmiðun en ekki aðra.

Eignarnemi kveður engar almennar lagareglur hafa verið settar um fjárhæð eignarnámsbóta. Telur hann að staðgreiðslumarkaðsverð eignarinnar feli í sér fullar bætur fyrir eignarnámsþola, þannig að eignarnámsþolar séu eigi verr settir á eftir og því sé ákvæði 14. gr. laga nr. 49/1997 í fullu samræmi við 72. gr. stjórnarskrárinnar. Eignarnemi heldur því fram að eignarnámsþolar eigi ekki kröfu á að fá bætur fyrir t.d. minjagildi eða persónulegt verðmæti.

Eignarnemi kveður löngum hafa verið miðað við staðgreiðslumarkaðsverð við eignarnám því í þeim bótum felist fullar bætur til eignarnámsþola. Eignarnámsþolar geti þannig bætt sér eignamissinn með kaupum á annarri sambærilegri eign. Endurstofnsverð eigi þannig ekki að koma til nema í algjörum undantekningartilfellum og þá í þeim tilvikum þar sem enginn markaður er fyrir hendi á sambærilegum eignum og eignarnámsþolum nauðugur sá kostur einn að byggja sér nýja eign. Eigi eignarnámsþolar hins vegar þess kost að kaupa sambærilega eign á sama svæði eða kjósi þeir að flytjast búferlum komi endurstofnsverð ekki til álita þar sem eignarnámsþolar myndu þá hagnast óeðlilega á eignarnáminu sem sé ekki tilgangur laga um framkvæmd eignarnáms. Eignarnemi telur að sönnunarbyrðin fyrir því að raunverulegt verð hinnar eignarnumdu eignar sé meira en sem nemur gangverði eða markaðsverði hennar hvíli á eignarnámsþolum sjálfum. Það sama eigi við um notagildisverðmæti eignar. Þar beri eignarnámsþolar einnig sönnunarbyrðina fyrir því að það mat skv. þeim mælikvarða sé hærra en markaðsverðmæti eignarinnar.

Eignarnemi kveður þó nokkurt framboð vera á íbúðarhúsnæði í Bolungarvík, en sáralítil eftirspurn. Fólk hafi í stórum stíl sett eignir sínar á sölu og flutt milli landshluta. Aðrir hafi ekki séð ástæðu til þess að setja eignir sínar á sölu þar sem þeir hafi ekki ráðgert að eftirspurn sé fyrir hendi.

Eignarnemi kveðst hafa fengið Magnús Axelsson, lögg. fasteignasala til að vinna fyrir sig skýrslu um fasteignamarkað í Bolungarvík. Í þeirri skýrslu komist hann að raun um að í sveitarfélaginu væru til sölu a.m.k. 14 eignir sambærilegar hinni eignarnumdu eign. Eignarnemi fullyrðir að um mun fleiri eignir á sölu sé að ræða sé litið til nágrannasveitarfélaganna einnig. Eignarnemi telur það því ekki verða erfiðleikum bundið fyrir eignarnámsþola að tryggja sér aðra sambærilega eign í sveitarfélaginu til kaups.

V. Sjónarmið eignarnámsþola:

Eignarnámsþolar gera eftirfarandi kröfur:

Aðallega að bætur til eignarnámsþola verði ákvarðaðar kr. 29.992.000.- Viðmiðunarverð aðalkröfu er brunabótamat fasteignarinnar að viðbættu fasteignamati lóðar.

Til vara er þess krafist að bætur til eignarnámsþola verði ákvarðaðar kr. 27.349.000.- Viðmiðunarverð varakröfu er endurstofnsverð eignarinnar að viðbættu fasteignamatsverði lóðar.

Til þrautavara er þess krafist að bætur til eignarnámsþola verði miðaðar við fjárhæð afskrifaðs endurstofnsverðs eignarinnar, eins og það er reiknað út af Fasteignamati ríkisins að viðbættu fasteignamati lóðar.

Þá krefjast eignarnámsþolar kr. 477.500.- auk virðisaukaskatts í málskostnað.

Eignarnámsþolar segja eignarnema hafa ákveðið það á áttunda áratugnum að mæla út og selja á leigu nokkrar íbúðarhúsalóðir við Dísarland og Traðarland í Bolungarvík, beint niður af Traðarhyrnu. Eignarnámsþolar töldu byggingarlandið öruggt, en annað kom svo á daginn, þar sem íbúar húsa á svæðinu þurftu ítrekað að rýma hús sín vegna snjóflóðahættu auk þess sem snjóflóð féll á þrjú hús við Dísarland í febrúar árið 1997.

Eignarnámsþolar segjast hafa keypt einbýlishúsið að Dísarlandi 14 í nóvember 1989, þá varla fokhelt. Frá þeim tíma hafa þeir klárað að reisa húsið og innréttað það allt eftir sínu höfði. Eignarnámsþolar segja það ekki gefa rétta mynd af raunveruleikanum að segja að húsið hafi verið byggt árið 1981. Hið rétta sé að húsið var steypt og útibyrgt árið 1981 og stóð þannig óhreyft til ársins 1986 en þá var húsið glerjað með svokölluðu K-gleri sem hafi verið hágæða gler þess tíma. Þannig hafi efri hæð hússins verið gerð íbúðarhæf til bráðabirgða, en neðri hæðin einungis einangruð en ófrágengin að öðru leyti. Sumarið 1990 keyptu eignarnámsþolar úti- og innihurðir í allt húsið. Vorið 1991 hafi neðri hæðin verið innréttuð, útveggir klæddir með spónarplötum, innveggir og loft múrað og málað, hringstigi settur upp milli hæða og eikarparkert á öll gólf nema í forstofu og búr, sem var flísalagt. Rafhitun var sett í gólf í forstofu og í baðherbergi. Eignarnámsþolar mótmæla því sérstaklega sem fram kemur í framangreindri matsgerð þeirra Tryggva og Gunnars að loftaklæðning í bílskúr sé ódýr þá mótmæla eignarnámsþolar því einnig sem fram segir í nefndri matsgerð að frágangur í þvottahúsi sé bráðabirgðafrágangur. Hið rétta sé að þar sé allur frágangur mjög vandaður. Eignarnámsþolar hafa sérstaklega gætt þess við allar lagnavinnu í búr að auðvelt yrði að innrétta það sem eldhús síðar. Þá hafi eignarnámsþolar sett hita í útitröppur. Eignarnámsþolar segja að húsið hafi verið múrað að utan árið 1992 og gengið frá þakkanti árið 1996. Þá hafi dökkt merbau parket verið sett á öll gólf haustið 1997 nema þar sem flísalagt var. Þá hafi einnig verið sett loftklæðning í stofu sama ár auk þess sem gengið var frá eldhúsi og veggir málaðir. Eignarnemar segja lóðina í góðri rækt og að steinhleðsla marki lóðamörk ofan við húsið. Einstaklega gott útsýni sé úr húsinu, hverfið sé rólegt og gott og eignarnámsþolar hafi aldrei hugsað sér að flytja úr húsinu.

Eignarnámsþolar segja að lögmaður þeirra hafi sent lögmanni eignarnema bréf þar sem fyrrnefndri matsgerð þeirra Tryggva Guðmundssonar hdl. og Gunnars Torfasonar, ráðgjafaverkfræðings, var mótmælt og þess krafist að við ákvörðun kaupverðs Dísarlands 14 yrði horft til þess hvað það kosti fasteignareigandann að afla sér nýrrar sambærilegrar eignar. Eignarnámsþolar benda á að þeim beri fullar bætur skv. 72. gr. stjórnarskrárinnar og þar sem atvik séu með þeim hætti í máli þessu að þeim sé gert að yfirgefa fasteign sína sé þeim nauðugur sá kostur að koma sér þaki yfir höfuðið á ný og sá kostnaður sem því sem samfara séu raunhæfar bætur, þ.e. enduröflunarvirði eignarinnar á því svæði sem þeir kjósi að búa. Eignarnámsþolar mótmæla sérstaklega matsgerðinni sem eignarnemi byggir á í málinu og telja hana illa unna og órökstudda. Eignarnámsþolar byggja á því að við mat á eignarnámsbótum verði að miða við það sem sé hagstæðast fyrir eignarnámsþolann en ekki eignarnemann. Varðandi verðmæti eignarinnar benda eignarnámsþolar sérstaklega á brunabótamatsverð eignarinnar sem sé kr. 29.450.000.- eða að öðrum kosti enduröflunarvirði eignarinnar sem sé kr. 26.807.000.- Eignarnámsþolar vísa til þess að ef eignin myndi hafa farið í bruna hefðu þeim borið bætur er næmu brunabótamatsverði eignarinnar. Þá hefði verið miðað við það sama ef húsið hefði farið í snjóflóði. Eignarnámsþolar telja því með vísan til jafnfræðisreglu í 65. gr. stjórnarskrárinnar og eðlis máls það a.m.k. óheimilt að miða við lægra verð en brunabótamat þegar bæta skuli þeim húseign þeirra, þegar þeim er gert ókleift að búa í henni vegna snjóflóðahættu. Telja eignarnámsþolar það einu gilda hvort eignin farist í bruna, snjóflóði eða þeim sé bönnuð búseta í eigninni vegna snjóflóðahættu. Allt að einu beri að bæta eignina eftir sömu sjónarmiðum.

Eignarnámsþolar mótmæla því sérstaklega að 14. gr. laga nr. 49/1997 um varnir gegn snjóflóðum og skriðuföllum eigi á nokkurn hátt að takmarka bótarétt þeirra. Ákvæðið varði greiðslur úr ofanflóðasjóði til eignarnema en hafi ekkert með eignarnámsbætur til eignarnámsþola að gera.

VI. Álit matsnefndar:

Matsnefndin hefur farið á vettvang og kynnt sér aðstæður svo sem að framan greinir. Hið eignarnumda hús er íbúðarhús á tveimur hæðum og er allur frágangur innan dyra vandaður að því er virðist. Að utan er húsnæðið frágengið að öðru leyti en því að handrið vantar á svalir. Garður við húsið er að mestu leyti grasgarður, en lítið er um trjágróður. Grjóthleðsla markar lóðamörk að ofan.

Svo sem fyrr greinir er á því byggt af hálfu eignarnema að við mat hins eignanumda beri Matsnefnd eignarnámsbóta að byggja á fyrirmælum 14. gr. laga nr. 49/1997 um varnir gegn snjóflóðum og skriðuföllum þar sem fram kemur að ef ofanflóðasjóður taki þátt í hluta af kostnaði við kaup eða eignarnám á eignum eða flutning á húseignum skv. 5. tl. 13. gr., skuli greiðsla úr sjóðnum miðast að hámarki við staðgreiðsluverð sambærilegra húseigna í sveitarfélaginu utan hættusvæða. Þá segir ennfremur í 2. mgr. 14 gr. að heimilt sé að miða greiðslu úr sjóðnum við framreiknað kaupverð húseignar sem keypt hefur verið á síðustu árum, ásamt mati á kostnaði núverandi eigenda af endurbótum hennar, ef fyrir liggur að staðsetning húseignar á hættusvæði eða í námunda við það hafi haft áhrif til lækkunar markaðsverðs. sambærileg ákvæði eru og í 6. gr. reglugerðar nr. 637/1997.

Í reglugerð nr. 440/1996, sem sett var með stoð í 14. gr. eldri laga um varnir og skriðuföll nr. 28/1985, var í 6. gr. að finna sambærileg fyrirmæli en auk þess var kveðið svo á um í 3. mgr. 6. gr. að ætti húseigandi ekki kost á sambærilegri húseign í sveitarfélaginu til kaups og byggi hann nýja húseign í sveitarfélaginu til íbúðar fyrir sig og fjölskyldu sína væri heimilt að miða greiðslu við brunabótamat húseignar og kostnað vegna nýrra gatnagerðargjalda. Væri brunabótamat hærra en endurstofnverð skyldi miða við endurstofnverð. Í 5. mgr. 6. gr. reglugerðarinnar var síðan kveðið á um það að kæmi til eignarnáms sveitarfélags skyldu greiðslur ofanflóðasjóð miðast við fjárhæð eignarnámsbóta. Ákvæði í þessa veru voru síðan tekin upp í lögin sjálf með 5. gr. laga nr. 151/1995 um breytingar á 7. gr. laga nr. 28/1985. Í almennum athugasemdum með frumvarpinu kom m.a. fram að tilgangur mismunandi greiðslutilhögunar væri fyrst og fremst sá að styrkja byggð í sveitarfélögum þar sem snjóflóð féllu eða snjóflóðahætta væri yfirvofandi. Greiðslur til þeirra sem byggju áfram í heimabyggð sinni gætu því orðið hærri en greiðslur til þeirra sem ætluðu sér að flytjast á brott. Í athugasemdum með 5. gr. frumvarpsins er m.a. tekið fram að með hugtakinu endurstofnverð væri átt við áætlaðan heildarbyggingarkostnað húsa, án opinberra gjalda og án lóðarfrágangs.

Heimild ofanflóðasjóðs til greiðslna á grundvelli endurstofnsverðs var svo, eins og fram hefur komið, afnumin með gildistöku núgildandi laga um varnir gegn snjóflóðum og skriðuföllum nr. 49/1997, sbr. 14. gr. þeirra. Hvorki er í greinargerð með frumvarpi að lögunum né öðrum lögskýringargögnum að finna neinn efnislegan rökstuðning fyrir afnámi umræddrar heimildar til að miða við brunabótamat eða endurstofnverð.

Samkvæmt 72. gr. stjórnarskrárinnar nr. 33/1944 ber að greiða eignarnámsþola fullt verð fyrir hið eignarnumda og ber Matsnefnd eignarámsbóta að fara að lögum nr. 11/1973 við framkvæmd matsins. Af hálfu matsnefndarinnar er ekki fallist á það með eignarnema að 14. gr. laga nr. 49/1997 bindi hendur nefndarinnar á nokkurn hátt við ákvörðun bóta í máli þessu, enda er eignarneminn lögum samkvæmt viðkomandi sveitarfélag, í þessu tilviki Bolungarvíkurkaupstaður, sbr. 4. mgr. 11. gr. laganna. Tilvitnuð lagagrein fjallar um greiðslur ofanflóðasjóðs til viðkomandi sveitarfélags en ekki eignarnámsþola. Umrædd lagaregla verður eðli málsins skv. og með hliðsjón af 72. gr. stjórnarskrár ekki túlkuð eða skýrð víðtækar en skv. hljóðan sinni og athugun á lögskýringargögnum gefur ennfremur ekkert tilefni til slíkrar beitingar. Takmarkar ákvæðið því í engu mat á stjórnarskrárvörðum rétti eignarnámsþola til að fá fullar bætur vegna eignarnámsins.

Að 14. gr. laga nr. 49/1997 slepptri sýnist ágreiningur málsaðila fyrst og fremst felast í þeirri afstöðu eignarnema annarsvegar að miða beri við gangverð/markaðsverð eigna við mat á bótum, enda ávallt verið litið svo á að í því felist fullt verð í skilningi 72. gr. stjórnarskrár. Af hálfu eignarnámsþola er á hinn bóginn á því byggt að við mat á fullu verði beri að líta til brunabótamats en til vara endurstofnsverðs. Er ekki um það ágreiningur að mat á þeim grundvelli leiðir til hærri niðurstöðu.

Um það hefur ekki verið ágreiningur í réttarframkvæmd að við mat eignarnámsbóta verði yfirleitt miðað við markaðsverð/söluverð eigna en leiði arðsemisútreikningar á grundvelli notagildis til hærri niðurstöðu beri að leggja bætur þannig ákvarðaðar til grundvallar. Eignarnámsþoli eigi hinsvegar eingöngu í undantekningartilvikum rétt til bóta á grundvelli enduröflunarverðs og mat bóta á þeim grundvelli næsta fátítt í eignarnámsframkvæmd. Til hins ber þá að líta að meðal þeirra undantekningartilvika sem sérstaklega eru talin geta réttlætt mat á grundvelli enduröflunar- eða endurstofnsverðs er sú aðstaða sem fyrir hendi er þegar eignarnámsþoli er með eignarnámi sviptur íbúðarhúsnæði sínu.

Með vísan til framangreinds og þeirrar staðreyndar að vegna ástands fasteignamarkaðarins vestra nemur mat á grundvelli söluvirðis miklu mun lægri fjárhæð en mat á grundvelli enduröflunarvirðis telur matsnefnd rétt og skylt að vega það og meta nánar hvort leggja beri til grundvallar enduröflunarverð þeirra fasteigna sem teknar eru eignarnámi á Bolungarvík á grundvelli laga nr. 49/1997, þ.m.t. fasteignina að Dísarlandi 14. Við það mat telur matsnefnd að sérstaklega beri að líta til þess hvort eignarnemi hafi sýnt fram á einhver þau atvik sem standi því í vegi að enduröflunarverð verði lagt til grundvallar metnum bótum. Þá ber m.a. að líta til þess hvort eignarnámsþola sé mögulegt að afla sér sambærilegrar eignar á grundvelli bótafjárhæðar sem mið tæki af söluvirði hinnar eignarnumdu fasteignar. Telur matsnefnd þá að ekki sé, m.a. vegna fjarlægða, samgangna o.fl., unnt að líta til framboðs fasteigna utan Bolungavíkur. Má í því sambandi sérstaklega nefna erfiðar vetrarsamgöngur, t.d. um Óshlíðarveg. Eignarnemi hefur af þessu tilefni aflað skýrslu Magnúsar Axelssonar fatseignasala um fasteignamarkað á Bolungarvík þar sem m.a. kemur fram að fyrir hendi séu 14 einbýlishús sem eigendur séu ákveðnir í að selja. Það er þó mat Matsnefndar eignarnámsbóta að eignarnemi hafi ekki náð að sýna fram á það að neitt umræddra húsa geti með fullnægjandi hætti komið í stað íbúðarhúss eignarnámsþola, enda var það valið og innréttað af eignarnámsþolum til að mæta þeirra þörfum með það fyrir augum að þar yrði þeirra framtíðarheimili. Framangreind skýrsla Magnúsar Axelssonar felur í sér heildaryfirlit án nokkurs sértæks mats á sambærileika eigna. Þess utan hefur eignarnemi ekki undir rekstri málsins bent sérstaklega á hvaða eign eða eignir nákvæmlega það eru sem gætu talist sambærilegar við hina eignarnumdu eign. Til þess ber ennfremur að líta að matsnefndin telur það ekki geta ráðið úrslitum við mat á því hvort unnt sé að beita enduröflunarverði, hvort fyrir liggi sönnun um það að eignarnámsþolar ætli sér í raun að nýta bæturnar til að byggja sér nýtt íbúðarhús á staðnum. Er slík fyrirfarandi sönnunarfærsla útilokuð.

Að framangreindu virtu telur matsnefndin því rétt að miða bætur til eignarnámsþola í máli þessu út frá enduröflunarvirði eignarinnar, að teknu tilliti til eðlilegra afskrifa.

Matsverð eignarinnar er því endurstofnverð samkvæmt fasteignamati sem er kr. 26.000.807.-, skv. upplýsingum frá Fasteignamati ríkisins á úrskurðardegi. Afskriftir miðast við 1% á ári frá byrjunarframkvæmdum. Byrjunarár framkvæmda var 1981, heildarafskriftir því 21%.

Matsverð verður því:

Endurstofnverð

Afskriftir 21% af 26.000.807.-

Fasteignamat lóðar

26.000.807.-

÷ 5.460.000.-

542.000.-

Matsverð samtals

21.082.807.-



Þá skal eignarnemi ennfremur greiða eignarnámsþolum kr. 477.500.- auk virðisaukaskatts í málskostnað og kr. 400.000.- í ríkissjóð vegna starfa Matsnefndar eignarnámsbóta að máli þessu.

ÚRSKURÐARORÐ:

Eignarnemi, Bolungarvíkurkaupstaður, Aðalstræti 12, Bolungarvík, greiði eignarnámsþolum, Sigurgeiri Jóhannssyni, kt. 060851-4259 og Guðlaugu Elíasdóttur, kt. 011254-2689, Dísarlandi 14, Bolungarvík, kr. 21.082.807.- í eignarnámsbætur og kr. 477.500.- auk virðisaukaskatts í málskostnað.

Þá greiði eignarnemi kr. 400.000.- í ríkissjóð vegna starfa Matsnefndar eignarnámsbóta í máli þessu.

Helgi Jóhannesson hrl.

Karl Axelsson hrl. Vífill Oddsson verkfr.



Efnisorð

Hafa samband

Ábending / fyrirspurn
Ruslvörn
Vinsamlegast svaraðu í tölustöfum